تويت
فى السبعينيات عندما قام عبد الحليم بغناء نبتدى منين الحكاية
كانت وردة فى هذا الوقت لها اغنية ( ناس يوم قاعدين فى بيتنا
يطلعوا يجيبوا فى سيرتنا) و عندما تقابل حليم مع وردة فى احدى المناسبات قال لها بقى يا وردة فى حد يغنى عن النميمة فردت عليه ما أنت بتقول فى اغنيتك حلو القمر حلو و كل الناس عارفة ان القمر حلو دا أنا كل ما اسمعك بتقولها اضحك فغضب حليم و حدث بينهما خصام و جاء عيد ميلاد وردة و لم يتم دعوة حليم و دق جرس الباب و فتحت الباب فإذا بحليم امامها مبتسما كل سنة و انتى طيبة اظن أنا مش محتاج دعوة و ضحكت وردة و قالت أنت كدا دايما بتغلبنى
الله يرحمهم رحمه واسعة و يرحم عمالقة زمن الفن الجميل